ปกรัก

"ตาสวย" เสียงทุ้มที่ปกติแข็งกร้าวนั้นฟังดูช่างอ่อนโยน หญิงสาวได้แต่ยิ้มกว้างและหลับตาพริ้มเมื่อริมฝีปากหนาได้รูปนั้นเคลื่อนมาประทับแผ่วเบาบนเปลือกตาปลายหางหงส์ที่บ่งบอกถึงความฉลาดปราดเปรื่องและมั่นใจในตนเองไม่เป็นสองรองใคร "จมูกก็สวย" เสียงเข้มที่ฟังดูอย่างไรก็หวานเสียจนร่างระหงบนตักนั้นรีบเอียงหน้ารับรอยจุมพิตแผ่ว ๆ ที่จมูกโด่งสวยได้รูปปลายเชิดขึ้นที่ทำให้ใบหน้าสวยเก๋ดูรั้นซนตลอดเวลา "แก้มก็นิ่ม" คราวนี้คนตัวสูงใหญ่หัวเราะในลำคอเล็กน้อยเพราะว่าอีกฝ่ายทำหน้าเหมือนผิดคาดเพราะรอคอยอีกสิ่งหนึ่งอยู่ แต่ก็เอียงแก้มมาให้หอมแต่โดยดี นิยายเรื่องนี้ มอลลี่คือ "ดอกฟ้า" ที่ไม่ใช่ "นางฟ้า" เป็นตัวละครที่น่าเอ็นดูและน่าหมั่นไส้ เธอสามารถสร้างความต่างได้อย่างที่เธอเป็น ถ้าเรื่องที่เธอเชื่อว่าดีจะดีไปได้สุดแค่ไหน ถ้าเธอพาตัวเองไปจุดเข้าข่ายหาเรื่องใส่ตัวจนคนรอบข้างรู้สึกขัดใจ ก็ความสามารถส่วนตัวของมอลลี่ล้วน ๆ เลย เรื่องจะเป็นอย่างไร มาติดตามกันในเล่มเลย!!