ไฟสวาทชีคจอมเถื่อน

ชาฟากีย์ อารีฟ มูซัมมิน ชีคหนุ่มผู้ที่ได้รับฉายาว่า 'พญาเหยี่ยวแห่งทะเลทรายอัฟฟายาร์' เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มน่าเกรงขามภายใต้ดวงตายาวรีสีน้ำตาลแอมเบอร์ ทั้งโหด ทั้งดุดันทั้งแข็งแกร่งทุกสัดส่วน และมีเสน่ห์ชวนมองจนบรรดาเหล่าอิสตรีทั้งหลายที่เห็นต่างมิอาจถอนสายตาไปจากชายผู้นี้ได้ง่ายๆ ว่ากันว่า...หญิงใดที่ได้ประสานสายตากับเขาจะมีความรู้สึกร้อนวูบวาบราวกับโดนเปลวเพลิงเผาผลาญให้มอดไหม้ไปทั่วทุกอณูเนื้อ แต่กระนั้นก็ยังมีหนูหริ่งน้อยอย่าง แพรมุก มุกมนตรี ริอ่านเอาเขาไปเป็นตัวพนันขันต่อคล้ายดั่งว่าบุรุษผู้น่าเกรงขามเช่นเขามีราคาค่างวดแค่เศษเงินค่าอาหารไม่กี่บาทของเธอเท่านั้นแล้วเมื่อแม่สาวมากเล่ห์กระเด็นเข้ามาสู่เงื้อมมืออีกครั้งมีหรือชีคจอมเถื่อนจะละเว้นโอกาสสั่งสอนให้เธอได้ลิ้มรสชาติป่าเถื่อนอันน่าสะพรึงกลัวที่ต้องจดจำไปจนตาย!

“นี่หมายความว่าแม้แต่ศพฉันคุณก็จะไม่ส่งกลับบ้านงั้นเหรอ”

“แล้วจะส่งกลับไปทำไมทิ้งให้สัตว์ทะเลทรายกินเป็นอาหารมันจะไม่มีประโยชน์กว่าหรือ” เขาตอบหน้าตายเช่นเคยแต่ฟังดูป่าเถื่อนโหดร้ายมากที่สุดในความคิดของแพรมุก

“คนป่าเถื่อน! โหดร้าย! ไร้หัวใจ!”

“คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าความป่าเถื่อนของผมมันเป็นยังไงแต่ถ้ายังไม่ชัดพอเดี๋ยวผมจะย้ำอีกครั้ง”

ลำแขนแกร่งตวัดมาสอดพรวดเข้าที่เอวเล็กแล้วลากร่างบางเข้ามาหาอย่างรวดเร็วแพรมุกสะดุ้งโหยง หันขวับไปมองใบหน้าที่มีเครารกครึ้มอย่างอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง และก็ต้องหน้าร้อนร้อนวูบเมื่อเขาก้มต่ำลงมาหา

“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ” แพรมุกรีบร้องห้ามเสียงหลงพลางดิ้นขลุกขลัก

“ถ้ากลัวก็หุบปาก แล้วนั่งนิ่งๆซะแพรมุก”

สาวน้อยอ้าปากขึ้นเตรียมจะโต้ตอบเขาแต่พอเห็นแววตาดุๆ ที่บ่งบอกว่าพร้อมจะเอาจริงนั้น ก็ทำให้เธอชะงักคำพูดเอาไว้แค่ริมฝีปากตัวเองเท่านั้น