ลานแก้วมันตรา

เจ้าวงษ์ตะวัน... บุรุษผู้จากลาไปยังแดนไกล หากรักในเวียงมันตราที่หมายมั่นจะกลับมาครอง และผูกใจไว้กับนางผู้เป็นดั่งแก้วแห่งเมือง ผู้ที่จะมายืนเคียงเขาในกาลข้างหน้า เจ้าอุปราชแสนเมืองมาย... อีกบุรุษหนึ่งผู้สิเน่หาในสตรีอันมิควรแตะต้อง ความรักครั้งนี้ใหญ่หลวงเกินหักห้าม เขาได้แต่เฝ้ารอ... รอให้ถึงวันของเขา เจ้านางน้อยแสงดารา... นางผู้งามเพียบพร้อมทั้งกายใจ หวังคอยเพียงเวลาแห่งการคืนมาของผู้ที่เฝ้ารอ หากเมื่อไม่เป็นดังหวัง จึงมีสองทางที่จำต้องเลือกเดิน ‘นางน้อยแสงดารา ยามคิดถึงบ้าน พี่ก่คิดถึงน้อง และยามคิดถึงน้อง พี่ก่คิดถึงบ้านเช่นกัน’ คำรักนี้จักดังก้องอยู่กลางใจ แลดังไปทั่วลานแก้ว... แห่งเวียงมันตรา