เหนือทรายใต้ตะวัน

“มิน ตกลงคืนนี้ได้ใช่มั้ย”
เขาถามแล้วรอคำตอบด้วยความหวัง แต่มีนาร์กลับเงียบไปเหมือนใช้ความคิด...เธอรู้จักซาฮินมากี่วัน 4 วันใช่ไหม แล้วทำไมเธอถึงสนิทชิดเชื้อกับชายหนุ่มได้เร็วขนาดนี้
“ว่ายังไงมิน”
“มินกลัวว่าถ้าเราทำอย่างนั้น มินอาจจะรักคุณ”
“แล้วไม่ดีหรือ”
“ไม่ดีแน่นอนค่ะ ความรักน่าจะใช้เวลานานมากกว่านี้”
“ไม่จริงหรอกมิน เพราะมีคนรักผมและเขารักมานานเป็นสิบปี แต่ผมก็ไม่เคยรักเขาได้”
คำพูดของชายหนุ่มที่ชะโงกมองใกล้ๆ ทำให้เธอใจหายซ้ำยังคิดหนัก...ขนาดถูกรักเป็นสิบปีเขายังใจแข็ง แล้วเธอเจอกับเขาไม่กี่วัน เขาจะรักเธอได้อย่างไร มีนาร์ซึ่งคิดอยู่นานแต่ที่สุดหญิงสาวก็พูดเสียงแข็ง
“ไม่ค่ะ ยังไงก็ไม่ตกลง”
“ทำไม? คุณเองก็ชอบสัมผัสของผม”เขาท้วงเสียงขื่น
“บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิ”
“ทำไมใจแข็งจัง ผมต้องทำอย่างไรบ้างคุณถึงจะยอม”
“ไม่ต้องทำอย่างไรค่ะ เราก็ต่างคนต่างอยู่ ถ้าคุณต้องการมากๆ คุณก็ไปหาที่เขาขาย”
ซาฮินได้ยินคำพูดของเธอ เขาก็ฉิวขึ้นมาจนขบกรามแน่น...คนอย่างเขานะหรือต้องไปหาซื้อผู้หญิงพรรณนั้น แค่ต้องการเขาก็สามารถกระดิกนิ้วเรียกได้ทันที จะเอาสักกี่คนก็ยังได้ แต่ยายคนนี้นี่สิ ที่พูดยากพูดเย็นจนเขาหงุดหงิดไปหมด