อรัญญิกายอดรัก

“ฉิงโน้ย น้องก๋าจะเอาแบบน้าน”
นิ้วเล็กๆ กลมป้อมชี้ไปยังแท่นพิธีซึ่งคู่บ่าวสาวกำลังกล่าวคำสาบานกันอยู่พร้อมทั้งแหงนเงยใบหน้ากลมขาวเหมือนซาลาเปาขึ้นออดอ้น
‘ฉิงโน้ย’ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ ‘สิงห์น้อย’ ลีโอนาร์โด อารีอัส ถอนใจเฮือกใหญ่ มองร่างกลมป้อมในชุดขาวฟูฟ่องของเด็กหญิงอรัญญิกาที่อยู่ในความรับผิดชอบของตนเองในวันนี้ด้วยความอ่อนใจ ผ้าในมือถูกยื่นไปซับน้ำลายที่ทำท่าจะไหลย้อยเพราะเจ้าตัวควบคุมไม่ค่อยได้เนื่องจากฟันหลอไปหลายซี่อย่างเบามือพร้อมทั้งรับปาก “ก็ได้ แต่น้องก๋าต้องไม่ดื้อ ต้องทำตัวน่ารักๆ อีกหน่อยก็จะได้เป็นเจ้าสาวเหมือนกันนั่นแหละค่ะ”
“จริงเหรอ สัญญานะ” นิ้วก้อยเล็กๆ ถูกยื่นออกไปอย่างไรเดียงสา ปากเล็กๆ ก็คลี่ยิ้มด้วยความชอบใจ
“จริงสิคะ พี่สัญญา” เขาตอบยิ้มๆ พร้อมทั้งยื่นนิ้วก้อยแข็งแรงของตนเองไปเกี่ยวนิ้วเล็กๆ นั้นไว้แนบแน่น
พญาสิงห์แห่งอารีอัสเรียลเอสเตรท อย่าง ‘ลีโอนาร์โด’ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะคำสัญญาในโบสถ์เมื่อครั้งเยาว์วัยหรือไม่ที่ทำให้เขาไม่อาจมีสายตาไว้มองใครนอกจาก ‘อรัญญิกา’ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเธอเหมือนสิ่งต้องห้าม และแม้แต่คำว่า ‘ไม่อาจครอบครอง’ ก็ไม่อาจต้านทานเสียงเรียกร้องของหัวใจ
มากกว่าคำว่ารัก เหนือกว่าคำว่าผูกพัน เพราะสำหรับเขานั้นเธอคือยอดดวงใจ