ด้ายแดงเคียงคู่

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวปันจิน...ไม่ใคร่สังสรรค์ในงานรื่นเริง
ไม่ชอบออกไปนอกเขตจวนบิดา
ในสายตาของผู้คน นางช่างแปลกแยกแตกต่างจากท่านหญิงอื่นๆ
เจ้าของนัยน์ตากลมใสดุจลูกแก้วราตรีมีความลับที่ยากจะบอกแก่ผู้ใด
แต่ในเมื่อออกเรือนแล้วอย่างนี้ หากเอาแต่ทำอะไรลับหลัง ความสัมพันธ์สามีภรรยาคงไม่พ้นเกิดช่องว่าง
หญิงสาวบอบบางจำต้องกัดฟัน
“ลู่ฉิน...ข้าสามารถมองเห็นวิญญาณคนตาย”