ท่านหญิงพยศรัก

 
เพราะต้องการประท้วงการแต่งงานการเมือง ท่านหญิงอันนามาเรีย โรส ต้องข่มความกลัว ทำตัวดื้อดึงต่อบิดา เสนอพรหมจารีให้ชายที่เธอถูกใจเป็นการประชดบิดาผู้บ้าอำนาจ

ชายผู้นั้นทำเธอใจสั่นระรัว เอาละ! เธอจะจิ้มเลือกเขา โดยไม่สนคำเตือนจากเขา กระทั่งค่ำคืนเสน่หาผ่านไป ท่านหญิงแยกย้ายจากเขาด้วยความหวังว่าจะได้อยู่เป็นโสดไปจนตาย แต่แล้วก็มีคำสั่งด่วนให้เร่งรัดพิธีแต่งงานขึ้น เธอเสียพรหมจารีไปแล้ว คู่หมั้นจอมซื่อบื้อยังจะแต่งงานกับเธออีกอย่างนั้นเหรอ

แล้วคำถามของเธอก็ได้รับคำตอบ เพราะบุรุษแปลกหน้าผู้นั้นดันเป็นคู่หมั้นตัวปัญหา

พันเอกดามาคัส เวอร์ลาดิเมียร์

หนีจากเขาแทบตาย เพื่อพาตัวเองไปสังเวยให้เขาหรอกเหรอเนี่ย! ในประเทศนี้คงไม่มีใครโง่เท่าเธออีกแล้ว โอ๊ย! เธอจะเป็นลม ขอยาดมให้ท่านหญิงด้วย!



“คนสารเลว!”

ท่านหญิงสลัดศีรษะ อยากลืมภาพเหตุการณ์ในวันนั้น แต่ถ้ามันลืมง่ายก็คงดี เธอยอมรับว่าลึกๆ เธอก็โหยหาเขา แล้วมันก็เป็นเรื่องน่าขำที่เธอขำไม่ออก เมื่อรู้ว่าเขาเป็นใคร ใบหน้าผ่องใสแดงก่ำ เธอกำลังโกรธจัดระคนอับอาย

“ฉันทำอะไรให้เธอ”

“คุณหลอกลวงฉัน!”

“แล้วเธอไม่ได้หลอกฉันหรือยังไง”

ชายหนุ่มถามกลับ อันนามาเรียต้องการยุติการคิดถึงเขาและเรื่องเดิมๆ แต่เธอก็ดึงเรื่องที่เธอไม่ต้องการคิดถึงมาสนทนากับเขา

“ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ”

“งั้นก็มานั่งตรงนี้”

“อุ๊ย! ไม่!”

ดามาคัสกระชากทีเดียวเธอก็ปลิวขึ้นมานั่งบนตักเขา ลำแขนแข็งแกร่งของชายหนุ่มรัดร่างเธอไว้ แม้เธอต้องการดิ้นรนเพื่อให้พ้นจากพันธนาการร้ายกาจ แต่ก็ดิ้นไม่สำเร็จ

“นี่! ปล่อยฉัน!”