เสน่หาใกล้ใจ

ยิ่งกว่า ‘เมีย’ ก็คงเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของท่านประธานนี่ละ! 
แพรววนิต จับพลัดจับผลูได้มาเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของ ฐานัส ฐิติสวัสดิ์ นอกจากงานจะหนักเหลือแสน ต้องตื่นก่อนนอนทีหลัง เป็นแม่บ้านแม่ครัว เป็นนาฬิกาปลุก เป็นทุกอย่างให้เจ้านายแล้วจริงๆ
นี่ถ้าไม่คิดว่าการได้ใกล้ชิดคือที่สุดของกำไรชีวิตเพราะเธอแอบรักเขามาเนิ่นนานแล้วละก็ เธอคงขอบาย...
“คุณฐานัสคะ...ตีห้าแล้วค่ะ”
“...”
“คุณฐานัสคะ...ได้เวลาตื่นแล้วนะคะ”
คนหลับยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาจนคิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันอย่างนึกแปลกใจและเริ่มเป็นห่วง ครั้นลองยื่นมือไปอังหน้าผากก็พบว่าอุณหภูมิร่างกายของเขายังปกติดี แล้วเหตุใดชายหนุ่มถึงไม่ยอมตื่น 
“คุณฐานัส...” 
คนปลุกหัวใจเต้นแรงเมื่อเรียกเท่าไรเขาก็ไม่ตื่น แพรววนิตตัดสินใจยื่นนิ้วชี้ไปอังจมูกเขาดูอย่างช้าๆ ก่อนที่หัวใจของเธอจะหล่นวูบลงแทบเท้า 
‘เขาไม่หายใจ!’
“คุณ...ตื่นสิคะ” คราวนี้คนตัวเล็กทั้งเรียกทั้งเขย่าร่างหนาด้วยเสียงสั่นเครือ รีบปีนขึ้นไปบนเตียงและพยายามจะทำซีพีอาร์ให้เขาโดยไม่ทันสังเกตว่าภายใต้ฝ่ามือที่วางทาบอกแกร่งยังคงมีจังหวะการเต้นของหัวใจที่เป็นปกติ
“ฮึก...คุณ ตื่นสิคะ ตื่นขึ้นมา...อย่าเล่นอย่างนี้ ฮือๆๆ”
ฐานัสค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าการแกล้งเลขาฯ สนุกๆ ของเขากำลังลุกลามบานปลายเป็นเรื่องใหญ่โต ยิ่งเมื่อเห็นหญิงสาวร้องไห้เป็นเผาเต่าก็ทำเอาตกใจไม่น้อย รีบรวบมือบางและเรียกสติเธอกลับมาทันควัน
“ฟาง...ฉันยังไม่ตาย”
“คุณ...ฮึก...แล้วทำไมคุณไม่หายใจคะ ปลุกก็ไม่ตื่น เกิดอะไรขึ้น” 
“ฉันแค่แกล้งเธอเล่น...ไม่คิดว่าเธอจะตกใจขนาดนี้”