หงสาประกาศิต เล่ม 7

"จือเวย ให้ข้าได้อยู่กับเจ้าทั้งคืนอีกเป็นครั้งสุดท้ายเถอะ"


เฟิ่งจือเวยหลับตาลง กระชับผ้าห่ม นอนลงอย่างช้าๆ
หันหน้าเข้าหาผนัง ที่นอนยุบลงเล็กน้อยเงาร่างสูงโปร่งของเขาสะท้อนอยู่บนฝาผนัง กดอยู่บนบ่าของนาง


เฟิ่งจือเวยไม่หันกลับไป เพียงพูดเบาๆ ว่า "ทำไมไม่สังหารข้าเสีย?"


หนิงอี้ที่อยู่ด้านหลังไม่เอ่ยวาจาไปชั่วขณะ
เหมือนกำลังคิดถึงปัญหานี้อยู่เช่นกัน
ครู่หนึ่งเขาก็หัวเราะสั้นๆ ตอบว่า


"จือเวย ต่อให้ข้าสังหารผู้คนหมดทั้งแผ่นดิน ก็จะไม่ยอมสังหารเจ้าตลอดกาล"

"แต่ว่านับจากวันนี้ไป" เฟิ่งจือเวยยังคงหลับตาอยู่

"ข้าเพียงหวังให้ท่านเห็นข้าเป็นศัตรู"แล้วเบบี๋ก็รู้ว่าเธอพลาดที่ไปเล่นกับไฟ เพราะนอกจากฌอห์นจะไม่เสียท่าผู้หญิงคนนั้น เธอยังถูกเขาตามล่าเพื่อจับไปชำระเเค้น แล้วคนร้ายกาจร้อยเล่ห์อย่างเขาต้องการอะไร เงิน...หรือตัวเธอ...