อาจารย์ข้าน่ารังแกที่สุด!

เป็นเพราะสำนักหลันไถบันทึกการเกิดของ ‘ฉืออิ๋ง’ ว่าตรงกับวันที่มีดาวหาง ถือว่าไม่เป็นมงคล นางจึงฝังใจว่าฉายา ‘ดาวหายนะ’ ของตนเริ่มมีเพราะบันทึกนี้ และหาทางเล่นงานหลันไถเพื่อเอาคืน ทว่าคนที่นางให้ออกหน้าแทนกลับโดนลดขั้น โดนโยกย้าย บ้างก็ถูกลงโทษ ขุดคุ้ยความผิด... ทว่าหลันไถกลับยังอยู่รอด!

ในเมื่อเล่นงาน ‘สำนักหลันไถ’ ศัตรูหมายเลขหนึ่งไม่ได้เสียที นางจึงได้แต่พุ่งเป้าไปที่ ‘ไป๋สิงเจี่ยน’ ผู้ที่เป็นทั้งอาจารย์และหัวหน้าสำนักหลันไถ ชนิดที่ว่าเขาไม่ชอบให้ใครสัมผัสกายเพราะผื่นแดงจะขึ้น... นางก็จะไปใกล้ๆ เขา หนุนขาเขาต่างหมอน เขาไม่ชอบให้ใครอ่านบันทึกลับ... นางก็จะบุกหอตำราเพื่ออ่าน หากเขาห้าม... นางก็จะร้องไห้เสียงดังๆ จนกว่าเขาจะยอม เมื่อเขางกกระทั่งผลอิงเถา ปลูกไว้โดยไม่ยอมให้ใครกิน... นางก็จะบุกไปถึงบ้านเขา ใช้เขาเก็บอิงเถาให้นางกินเสียเลย ในเมื่อเขาไม่ชอบกินเนื้อสัตว์... นางก็จะจับไก่ที่บินมาเกาะกำแพงบ้านเขาแล้วบังคับเขากิน!

สิบปีรังแกเขาก็ไม่สาย แต่เหตุใดแทนที่ ‘คนถูกรังแก’ จะผลักไส ดุด่า ต่อว่า เขากลับไม่พูดว่าอะไร ร้องขออะไรก็ทำให้เสียอย่างนั้น เหอะ จะให้นางรังแกเขาจนเหนื่อยและเลิกไปเองน่ะหรือ อย่าได้หวังเลย!