นางมารยอดเสน่หา.

ใครๆ มองเธอว่าเป็นนางฟ้า แต่สำหรับเขาเธอคือนางมาร
หากแต่เป็นนางมารยอดเสน่หาของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น
ความเจ็บช้ำกล้ำกลืนทำให้ ‘ศุภสินี อาคิรัชน์’ ต้องทำใจยอมรับอย่างไม่มีทางเลือก เมื่อคนที่เธอเฝ้ารัก เฝ้าหวงกำลังจูงมือคนที่เขารักเข้าสู่ประตูวิวาห์ หากแต่เมื่อฟ้าลิขิตไว้ให้เราคู่กัน อุปสรรคใดเล่าจะขวางกั้น ความวุ่นวายจึงบังเกิด
แล้วอย่างนี้ ‘ภูมิภักดิ์ ดิรชญาธร’ จะทำเช่นไรเมื่อผู้หญิงที่เขามอบตำแหน่งนางมารจอมวายร้ายให้ได้เปลี่ยนฐานะมาเป็น ‘เมีย’
“ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีคุณสมบัติที่จะมาเป็นเมียพี่ ถ้าอยากมากพี่จะสนองให้แต่ฐานะของเธอเป็นได้แค่นางบำเรอเท่านั้น ไม่ใช่เมียเก็บ เมียน้อย พูดง่ายๆ คือไม่มีสิทธิ์ใช้คำว่าเมีย…จำไว้”
ศุภสินีเกร็งไปทั้งร่าง โกรธ เกลียด ริษยาและอยากเอาชนะ จะร้องก็ร้องไม่ออก เขาตราหน้าเธอว่าไม่มีสิทธิ์ได้ใช้คำว่าเมีย ดูถูกว่าเป็นได้แค่นางบำเรอ ถ้าอย่างนั้นนางมารร้ายคนนี้จะลบคำสบประมาทนั้น ‘ เธอจะเป็นเมียเขาให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยน้ำตาก็ยอม’