บ่วงพราน

เมื่อนกน้อยอย่างศิริกานดาจำต้องบินเข้าสู่กรงทองของอติรุจ นักธุรกิจปากร้าย ใจร้าย โมโหร้าย และขี้หึงอย่างมหาวายร้าย
นรกที่เธอคิดว่าจำต้องทนกล้ำกลืน กลับกลายเป็นสวรรค์เปี่ยมรักซึ่งเธอไม่คาดว่าจะได้รับ

"อ้าว...จะหาอะไรปาผมอีกแล้วสิ" อติรุจเดาขันๆ "เสียใจด้วยนะ เพราะนอกจากผมจะกวาดเศษแก้วทิ้งแล้ว อะไรที่พอจะหยิบฉวยปาผมได้ ผมก็เก็บออกไปหมด"
"คุณนี่มัน..." ศิริกานดานึกอยากจะหาคำด่าแรงๆ ด่าพ่อนกรู้คนนี้เสียเหลือเกิน แต่...ก่อนที่จะหาคำด่าอันเหมาะสมได้ อติรุจก็สวนกลับมาเสียก่อนว่า
"ฉลาด และน่ารัก"
"เจ้าเล่ห์ และหลงตัวเองต่างหาก!"