หนี้รักปรารถนา

“พี่โอมขา ช่วยมินรูดซิปหน่อยสิคะ มินเอื้อมไม่ถึง”
หล่อนหันหลังให้กวักมือเรียกดัดเสียงอ่อนหวาน เจ้าบ่าวหมาดๆ ทอดถอนใจดังอย่างจะให้รู้ว่ารำคาญร่างสูงเดินกระแทกเท้าเข้าหาอย่างเสียไม่ได้และรูดซิปให้ส่งๆไป จากนั้นจึงถอยห่างออกเสียทันควัน หล่อนหัวเราะแสร้งเอียงอายขณะเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังฉากกั้น
“พี่โอมจะอาบน้ำไหมคะ ถ้ายัง มินจะอาบก่อนนะ”
มิรินทร์ร้องถามจากหลังฉากพร้อมกับเงี่ยหูฟังอย่างใจจดใจจ่อแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ หล่อนกลั้นยิ้มจนปวดแก้มดูเหมือนว่าพี่โอมจะเบื่อหน่ายจนไม่อยากเสียเวลาเสวนากับว่าที่ภรรยาแม้แต่คำเดียว หล่อนสนุกเสียนักค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นอย่างเชื่องช้าก่อนจะสวมเสื้อคลุมอาบน้ำทับลงไป แน่ใจว่าเจ้าบ่าวจะไม่มาสนใจเพราะแค่รูดซิปเขาก็กระโดดโหยงราวกับจับต้องของร้อน ยังเหลือมวยผมเกล้าสวยที่ถูกฉีดสเปรย์รักษารูปทรงไว้เสียแข็งปั๋งทั้งยังติดเหล็กเสียบไว้แทบจะรอบศีรษะ มิรินทร์อมยิ้มจนแก้มพองเมื่อก้าวพ้นฉากกั้นออกมาส่งเสียงเจื้อยแจ้ว
“พี่โอมแกะกิ๊บให้มินหน่อย มินเอาออกไม่ได้มองไม่เห็น เจ็บจะตายอยู่แล้ว”