ลิขสิทธิ์มาร

โดนวางยายังไม่พอ ระหว่างหนีหัวซุกหัวซุน ฤทธิ์ของยานั้นยังนำพาเธอไปสู่อุบัติเหตุรถชนหมู่ และหนึ่งในรถที่เคราะห์ร้ายก็คือ รถหรูแพงระยับของ ภูริทัตต์ ภัทรบดินทร์ เจ้าของสวนล้มที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย อิสรภาพของ ญารินดา ถูกลิดรอนไปด้วยคำว่าลูกหนี้ในนาทีนั้น และเพื่อไม่ให้เธอหนีความรับผิดชอบ เขาจึงพาเธอมาทำงานในสวนส้มพร้อมจับตาดูอย่างใกล้ชิด แต่มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้วใช่หรือไม่ที่ให้สาวสวยเสน่ห์แรงมาอยู่ใต้อาณัติ เพราะนอกจากจะกลายเป็นขวัญใจของหนุ่มๆ ชาวสวนแล้ว หัวใจที่เขาเฝ้าถนอมไม่ให้ต้องบาดเจ็บกับคำว่ารักอีก ก็เริ่มต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นอีกครั้ง

นลินนิภา

“นอกจากจะเป็นภาระสังคม ยังไร้ความรับผิดชอบอีก อย่าคิดว่าจะหนีรอด” นี่แค่ขับรถไปเฉี่ยวชน เธอกลับถูกเขาต่อว่าราวกับไปฆ่าคนตาย รู้ไว้ซะด้วย! คนอย่าง ญารินดา ไม่เคยคิดหนี ก็แค่ขับรถประกันขาดไปชนรถหรูของ ภูริทัตต์ แล้วถูกเรียกค่าเสียหายเป็นเงินก้อนโต ผู้ชายบ้าอะไร หล่อก็หล่ออยู่หรอก แต่ความเป็นสุภาพบุรุษไม่มีเลยสักนิด ตามติดตามจิกเป็นเจ้าหนี้หน้าเลือด ก็บอกแล้วไงว่าไม่หนีๆ แต่แค่ยังไม่มีจ่ายก็เท่านั้นเอง!

"เงินเดือนฉันก็แค่นี้ ถ้าไม่ถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ฉันคงต้องหาสามีรวยๆ สักคนละมั้งชาตินี้ถึงจะใช้หนี้คุณหมด" ท้ายประโยคหลุดออกมาแบบคำต่อคำ เมื่ออยู่ๆ เปลวไฟก็ลุกพรึ่บในดวงตาของคนที่เธอสนทนาด้วย ตึง!

"คุณ..อื้อ" คำพูดของเธอถูกกลืนหายไปฉับพลันเมื่อใบหน้าคมคายโฉบเข้ามาใกล้ กดริมฝีปากสีกุหลาบแนบลงมาบนกลีบปากของเธอ ขบเม้มอย่างรุนแรง บ่งบอกอารมณ์ของคนกระทำได้เป็นอย่างดี

"ทะ.. ทำบ้าอะไรของคุณ" ญารินดายกหลังมือขึ้นปาดริมฝีปากที่เปียกชื้นเมื่อเขายอมถอนริมฝีปากออก ก่อนจะร้องขึ้นทั้งๆ ที่ยังหอบหายใจ "ก็อยากหาสามีรวยไม่ใช่เหรอ" "แล้วยังไงคะ" เขาแค่นหัวเราะท่าทางที่ดูจริงจังทำให้เธอหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก "ฉันก็รวย" "ฉันแค่พูดไปอย่างนั้นเอง ประชดน่ะ เข้าใจคำว่าประชดไหม ไม่ได้คิดจะทำจริงๆ" "แต่ฉันเอาจริง"