Love Liar รีเทิร์นรักหลอกกั๊กหัวในยัยว้าวุ่น

ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เพราะรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิรอบกายที่ร้อนระอุทะลุจุดเดือด ทำไมมันถึงได้ร้อนอบอ้าวขนาดนี้นะ นี่แอร์เสียหรือบ้านฉันถูกขโมยหลังคากันแน่ ร้อนๆๆๆ ร้อนเฟ้ยยย

โวะ? โอ๊ะ! โห่เฮะ

ทะ...ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย ไม่ใช่บ้านฉันนี่นา อย่างกับอยู่ในป่าอะเมซอนอะไรสักที่แน่ะ แถมไอ้ควันเหม็นๆ ร้อนๆ นี่อีก ใครมาปิ้งหมูขายอยู่แถวนี้หรือเปล่าฟะ ทำเอาเหงื่อไหลขี้ไคลย้อยออกมาจะหมดตัวอยู่แล้วน้า ว่าแต่ว่าฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะ จำได้ว่าตอนแรกก็นอนหลับอยู่บนเตียงหนานุ่มดีๆ ไม่ใช่เหรอ หรือว่ามีใครแอบลักพาตัวฉันมาทำมิดีมิร้าย!
สรุปแล้วนี่มันเกิดวิบัติอาเพศอะไรกับช้านนน

“สวัสดีเจ้ามนุษย์โลก ยินดีต้อนรับ”

ง่ะ! เสียงใครฟะ ฟังดูเยือกเย็นอย่างประหลาด

ฉันหันหลังกลับไปมองแล้วม่านตาก็แหกกระจายขยายรูกว้างขึ้นกว่าเดิมอีกสามเท่า

ตะ...ตัวอะไรกันเนี่ย เกิดมาไม่เคยพอเคยเห็น รูปร่างใหญ่โตอย่างกับยักษ์วัดแจ้ง ตัวเป็นสีแดงแจ๊ดแจ๋เหมือนลูกสตรอเบอรี่สุก มีเขาโง้งยาวงอกบนหัว ไว้หนวกรกครึ้มอย่างกับองคุลีมาล ถือไม้เท้ารูปหัวกะโหลกยิ้มนั่งเป็นสง่าอยู่บนแท่นอะไรสักอย่างด้วย

หยึย นี่มันคนหรือปีศาจกันแน่น่ะ น่ากลัวชะมัด หรือจะเป็นแค่รูปปั้น... เออ อาจจะใช่ ต้องไม่ใช่คนจริงแน่ๆ เลย

จึ๋ง จึ๋ง

ฉันลองเอานิ้วจิ้มๆ ที่หน้าแข้งข้องไอ้ตัวประหลาดนี่ดู

“เจ้ากำลังทำบ้าอะไรอยู่”

หวา...พูดโต้ตอบได้ด้วยแฮะ ไม่ใช่หุ่นยนต์ที่ป้อนโปรแกรมไว้ให้พูดอย่างเดียวนี่หว่า แล้วมันยังไงกันล่ะ