Kiss Me, Mister O บุพเพร้ายไม่จำกัดรัก

อึดอัด วิงเวียน หายใจไม่ออก เมื่อยแขน ปวดขา ฯลฯ โอ๊ย! ฉันอยากหายตัวแวบไปจากตรงนี้จริงๆ
@_@ เกลียดการขึ้นรถไฟฟ้าในชั่วโมงเร่งด่วนชะมัด คนเยอะตลอดๆๆ ฉันไม่เคยได้นั่งแถมยังต้อง
ยืดแขนสุดตัวเพื่อโหนที่จับสูงๆ นี่อย่างกับลูกลิง (บังเอิญเกิดมาตัวเล็ก) หนำซ้ำยังต้องระวังไม่ให้
ร่างกายไปเบียดโดนคนโน้นคนนี้อีก แย่ที่สุด T^T

หมับ! O_O นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำ มือคร้ายยย~ มือใครมาสัมผัสบั้นท้ายกลมกลึงของสาวน้อย
‘โอโบ’ เนี่ย =[]= แง้~ ไม่กล้าหันไปมองหน้ามัน งั้นเขยิบหนีละกัน แต่... มันก็ยังตามมาจับก้น
ฉันอยู่เลย ฮือๆ โชคดีที่ฉันเดินหนีไปจนเจอ ‘เร็น’ หนุ่มฮอตสุดขรึมแห่งอีรอสไฮสกูล (แน่นอน!
ฉันรู้จักเขา แต่เขาไม่รู้จักฉัน) และหลังจากส่งสายตาเว้าวอนขอร้อง เร็นก็ช่วยตะเพิดไล่ไอ้โรคจิต
ให้ ว้าว ประทับใจจังเลย นี่ต้องเป็นพรหมลิขิตบันดาลชักพาแน่ๆ ไม่งั้นสาวที่โชคร้ายตลอดเวลา
อย่างฉันจะได้เจอเขาเรอะ >///<