บอดี้การ์ดสาวเจ้าหัวใจ

ร่างเพรียวระหงนั้นลุกขึ้นยืนพร้อมอดีตการ์ดหนุ่มก่อนจะส่งยิ้มมาให้จนเขาตาพร่าแทบมองไม่เห็นเพื่อนชายที่ทำท่าโค้งให้น้อยๆก่อนจะเดินเลี่ยงไปห้องตนเองเหมือนเปิดโอกาสให้

“สวัสดีค่ะคุณธิน”

เสียงทักนั่นเหมือนจะดึงสติเขากลับมาได้แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มเก้อเขินไปบ้าง
“ริต้า...ทำไมคุณ...เอ่อ...หายไปนาน”

คำพูดที่เอ่ยขึ้นมานั้นไม่ได้ตรงกับสิ่งที่อยู่ในใจจนนิดเดียวเพราะแท้แล้ว ธินวัฒน์อยากจะชมเธอเหลือเกินว่าระยะเวลาที่ห่างกันแค่หนึ่งอาทิตย์ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปจนสวยน่ามองได้มากขนาดนี้

อาจจะเป็นเพราะดวงหน้าที่เคยคมดุและทรงผมหางม้าแบบเปิดหน้าผากเดิมของเธอหายไป กลายเป็นผมดำสนิทที่ปล่อยยาวสยายและด้านหน้าตัดเป็นแบบหน้าม้าเสมอกับคิ้วเข้มนั่น และรวมถึงการแต่งตัวของเธอก็ไม่เหมือนเดิมเนื่องจากเรือนร่างสูงระหงนั่นอยู่ในชุดกระโปรงสีหวานบานพลิ้วเหนือเข่าจนเปิดให้เห็นเรียวขายาวนวลเนียน ส่วนท่อนบนนะหรือ...แค่เขาเหลือบมองแวบเดียวหัวใจก็คล้ายตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเพราะผ้าเนื้อบางนั่นนอกจากจะตัดเข้ารูปเข้ารอยแล้ว คอเสื้อยังเปิดกว้างจนเขาต้องตาโตก่อนอุทานด้วยความขัดใจ

“ริต้า..หนิ..นี่คุณแต่งตัวแบบนี้ได้ยังไง”
“ไม่สวยหรือคะคุณธิน”หญิงสาวถามงงๆเพราะดวงตาที่คล้ายชื่นชมเธออยู่ดีๆกลายเป็นเขียวปัดทันควัน
“สวยแต่มันโป๊”
“โป๊ตรงไหนหรือคะ”
เธอถามพลางก้มลงมองชายกระโปรงตัวเองเพราะนึกว่าสั้นเกินไป...กริยาก้มตัวต่ำยิ่งทำให้เขาใจหายวาบ...ก็ไอ้หน้าอกหน้าใจของเธอนั่นแหละที่มันกวนใจและสายตาเขาอย่างที่สุด เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเมื่อหญิงสาวหันกลับมาแต่งตัวแบบนี้ ไอ้การที่มีเอวบางมากๆของเธอมันจะส่งผลให้หน้าอกที่ใหญ่อยู่แล้วดูคล้ายใหญ่กว่าเดิมจนเขาต้องหลับตาทุกครั้งที่เธอก้มตัว...ธินวัฒน์เดินฉับๆเข้าไปใกล้ก่อนดันคางที่ก้มๆเงยๆนั้นขึ้นและเอ็ดเสียงเขียว

“ใครเป็นคนช่วยคุณเลือกเสื้อผ้า”
“อ๋อ..คุณพ่อค่ะเมื่อวานเราไปเดินเลือกซื้อเสื้อผ้ากันเพราะจะเตรียมตัวไปงาน คุณธินก็คงได้รับบัตรเชิญแล้วไม่ใช่หรือคะ นั่นล่ะค่ะพอเราซื้อชุดกลางคืนเสร็จพ่อก็บอกว่าริต้าต้องแต่งตัวแบบผู้หญิงเพราะไม่ได้เป็นการ์ดแล้ว”

“พ่อคุณน่ะนะที่ช่วยเลือก”
“ค่ะพ่อบอกว่าเทรนนี้กำลังฮิต”
“ริต้า..ไอ้ชุดแบบนี้คนอื่นใส่ก็สวยหวานหรอกน่ะ แต่คุณใส่แล้วมัน...”เขาอึกอักก่อนเงยหน้าขึ้นขวับเมื่อเผลอก้มลงมองและเห็นอกอวบนั้นชัดเจน