ซาตานชิงรัก

ความรัก...สิ่งแสนวิเศษที่เขาไม่เคยได้รับจากใคร แต่..เมื่อปองใจรักเขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง ถึงแม้...สิ่งที่เขาทำจะได้รับการตอบแทนเป็นความเกลียดชังมากมายจากเธอก็ตาม...
*********************************************************************
“พี่บอม...”
“พี่บุกต่างหากล่ะ” หญิงสาวยังไม่ทันจะได้พูดจบชายหนุ่มก็ชิงพูดขึ้นก่อนด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความสุขที่ยังมิได้จางหายไป หญิงสาวตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินประโยคนั้นของชายหนุ่ม เบือนหน้ามามองหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่ายอย่างตกใจ ดวงตาคมหวานของเขาเปลี่ยนเป็นคมดุเหมือนดวงตาอีกคนที่เธอจำได้ดี เมื่อเขาไม่จำเป็นต้องเสแสร้งแกล้งเล่นละครเป็นภีมพลพี่ชายของตัวเองอีกต่อไป
ภวิการีบยกมือเสยผมนุ่มที่ระลงมาปิดหน้าผากกว้างของเขาขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยมืออันสั่นระริก ไม่มี...แผลเป็นเล็กๆ เหนือคิ้วด้านซ้ายที่พี่บอมของเธอมี ใบหน้าหล่อเหลานั่นไม่มีรอยแผลเป็นอะไรไม่ว่าจะเป็นเหนือคิ้วด้านซ้ายหรือว่าที่ไหนๆ บนใบหน้าหล่อเหลาของเขา เหมือนสายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงบนขั้วหัวใจของเธอ ความโกรธ ความเสียใจปรี่เข้ามาจนตั้งตัวไม่ทัน
‘คุณพระช่วย เขาคือภัครดนัยไม่ใช่ภีมพล!’
*******************************************************************
กล้องวิดีโอ! เขาคงไม่...หญิงสาวคิดอย่างตระหนก ภัครดนัยยิ้มเมื่อเห็นอาการแบบนั้นของหญิงสาว ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าหญิงสาวที่ตอนนี้ร่างกายเริ่มสั่นระริกด้วยความโกรธที่เริ่มพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่คิดไว้อยู่แล้วว่าปลายต้องพูดแบบนี้แน่ พี่เลยเตรียมนี่ไว้...รู้มั้ยจ๊ะ...ว่านี่อะไร” เขาถามพร้อมกับยื่นกล้องวิดีโอในมือเข้ามาตรงหน้าให้ภวิกาได้เห็นชัดๆ
“เมื่อกี้ที่เรามีความสุขกันอ่ะ มาน...อยู่ในนี้ทุกฉากเลยล่ะ” ชายหนุ่มสุดหล่อลอยหน้าลอยตาพูดอย่างกวนโทสะเต็มที่ ก่อนจะกดปุ่มเล่นวิดีโอ ทั้งภาพและเสียงมันช่างบาดลึกเข้าไปในจิตใจของหญิงสาวได้มากมายยิ่งนัก จนเธอต้องยกมือปิดหูกรีดร้องออกมาราวกับคนเสียสติ
“อ๊าส์ เหมือนดูหนังเอ็กซ์เลย ภาพชัดดีนะปลายว่ามั้ย ไม่เสียแรงที่เสียเงินหลายหมื่น” พูดพร้อมกับแกล้งยื่นกล้องวิดีโอมาใกล้ๆ หญิงสาว ภวิกาทำท่าจะคว้ามันมา แต่ภัครดนัยก็รู้ทัน ชูกล้องวิดีโอขึ้นสุดแขนเกินกว่าที่หญิงสาวจะเอื้อมถึง เขาใช้มือเคาะจมูกทำท่าคิด ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ภวิกาแทบช็อกออกมา
“จะเป็นไรมั้ยนา ถ้าเอาให้ไอ้บอมดู”
*********************************************************************
"พี่จะบอกอะไรให้นะ...ว่าผู้ชายอ่ะ...ร้อยทั้งร้อยมันไม่ชอบกินของเหลือเดนของคนอื่นหรอก" หญิงสาวสะอึกเมื่อได้ยินอย่างนั้น พยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่นเมื่อร้องออกไปอย่างอัดอั้น
"ชั่ว!"
"จะด่าอะไรก็ช่าง ในเมื่อพี่พูดความจริง ถ้าคบเล่นๆ ไม่จริงจัง ผู้ชายอาจจะไม่สนว่าเหลือเดนใครมาบ้าง แต่ผู้หญิงที่จะเลือกมาเป็นเมียเป็นแม่ของลูก คงไม่มีใครใจกว้างพอให้ผู้ชายคนอื่นหรอก เเม้แต่ไอ้บอม ผู้ชายเเสนดีของปลาย" ภัครดนัยพูดอย่างยืดยาว ในขณะที่หญิงสาวนั่งหน้าซีดจนแทบไม่มีสีเลือด เมื่อสิ่งที่ชายหนุ่มพูดกระทบใจเธออย่างจัง
**********************************************************************
“ปลายรักพี่บุกจังค่ะ รักและก็หวงมากก็เลยระแวงไปหมด” หญิงสาวสารภาพเมื่อถอนปากนุ่มออกจากปากสีสดของเขา
“ไม่ต้องระแวงหรอก พี่ไม่เคยมีใคร ตั้งแต่มีปลาย เมื่อก่อนพี่เคยรักปลายยังไง ตอนนี้พี่ก็ยังรักปลายอย่างนั้น”
“ไม่ต้องระแวงหรอกคนดี พี่ไม่เคยเบื่อปลายเลย ไม่เลยสักนิด พี่รักปลาย รักปลายคนเดียว รักเท่าชีวิต ปลายจะสั่งให้ทำอะไรจะจูงพี่ไปทางไหนพี่ยอมทั้งนั้นแหละ ยอมปลายคนเดียว” เขาจบคำพูดแสนหวานด้วยจุมพิตเนิ่นนานอย่างลึกซึ้ง ช้อนร่างบางขึ้นอุ้มแล้วเดินกลับไปวางลงบนเตียงกว้างอีกครั้งอย่างทะนุถนอมเต็มที่ ก่อนจะถ่ายทอดความรักผ่านการแสดงทางกายด้วยความลึกซึ้งเกินคำบรรยายหลายต่อหลายครั้ง
ความรักของเขากว่าจะได้มาครอบครอง ต้องผ่านอุปสรรคตั้งมากมาย เมื่อได้ครอบครองรักนี้สมใจแล้ว เขาไม่มีทางปล่อยมือไปง่ายๆ แน่ ไม่มีทาง และไม่มีวัน ภัครดนัยบอกตัวเองอย่างหนักแน่น โอบกอดร่างบางเอาไว้แนบแน่นด้วยความหวงแหนรักใคร่สุดหัวใจ ก่อนจะหลับใหลไปด้วยกันอย่างแสนสุข และลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกันในเช้าวันต่อไป ซึ่งมันจะเป็นเช่นนี้ตลอดไปตราบสิ้นลมหายใจ...