ชันสูตรพิสูจน์รัก เล่ม 3

  หลงถิงเซวียนจะเข้ามาบอกเล่าถึงความขัดแย้งระหว่างแคว้นและเหตุผลที่เยี่ยซางต้องมากลายเป็นนักฆ่า ด้านจินจื่อของเราก็มิน้อยหน้า ถึงขั้นได้มีโอกาสฉุดรั้งจินเหยียนจูกลับมาจากเงื้อมมือของมัจจุราช ทว่าหากจะพูดถึงการช่วยชีวิตผู้อื่นอย่างอุกอาจและกล้าหาญที่สุดในยามนี้คงไม่มีผู้ใดเทียบเท่า ท่านหมอเทวดาและลูกศิษย์ของท่านอีกแล้ว ส่วนความสัมพันธ์ของเฉินอี้เสวี่ยกับจินจื่อในเล่มนี้ก็ได้พบคดีและปริศนาต่างๆ มาเชื่อมโยงทั้งคู่ให้อยู่ใกล้ชิดกันราวกับด้ายแดงคล้องใจอย่างไรก็มิปาน เรามาติดตามกันเถอะค่ะว่านอกเหนือจากที่ข้างต้นกล่าวถึงแล้วยังมีอะไรที่จะทำให้นักอ่านวางหนังสือ "ชันสูตรพิสูจน์รัก" เล่มนี้ไม่ลง

          จินจื่อกลับไปที่ข้างเตียง เริ่มตรวจดูศพตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าตามลำพัง "เยื่อบุเปลือกตามีเลือดออกเป็นจุดๆ ริมฝีปากเป็นสีเขียวม่วง สองแก้มเป็นสีเขียวม่วง เนื้อเยื่อใต้เล็บเป็นสีม่วงคล้ำ" จินจื่อพูดจบก็เงยหน้ามองเฉินอี้เสวี่ยและเสริมอีกคำ "แสดงอาการขาดอากาศหายใจอย่างชัดเจน" เฉินอี้เสวี่ยตวัดพู่กันจดบันทึกไว้ข้างภาพ

          "บริเวณลำคอมีเลือดออกใต้ผิวหนังเป็นเส้นยาวอย่างเห็นได้ชัด โดยทั่วไปสามารถยืนยันได้ว่าช่างปักฟางนั่วถูกบีบคอตาย" นิ้วมือที่สวมถุงมือของจินจื่อวาดผ่านลำคอขาวเนียนของผู้ตายอย่างแผ่วเบา แม้สาเหตุการตายจะชัดเจนแล้ว แต่จินจื่อยังคงทำตามขั้นตอนการตรวจพิสูจน์ศพต่อไป นางเริ่มผ่าศพของฟางนั่ว

          จินจื่อขยับศพเล็กน้อยภายใต้การช่วยเหลือของเชี่ยวเชี่ยว "ผู้ตายถูกบีบคอตาย ข้อมือมีแผลถูกรัด บริเวณสะบักด้านหลังมีรอยเลือดเล็กๆ ที่เกิดจากการกดทับ" จินจื่อตรวจสอบไล่ไปตามเส้นสายอันงดงามบนเรือนร่างของฟางนั่ว สุดท้ายสายตาหยุดอยู่ตรงจุดเร้นลับของผู้ตาย เซี่ยวเซี่ยวหน้าร้อนผ่าว สายตาหลุกหลิกไปมา มองทางโน้นทีทางนี้ที แต่ไม่กล้ามองศพและถูกจับจ้องอยู่ตอนนี้เป็นตนเองอย่างไรอย่างนั้น