พ่ายใจรัก

“คุณคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกละครน้ำเน่าหรือไง ผมหวังดีกับคุณแท้ๆ ไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณสักหน่อย หรือคิดว่าตัวเองน่าพิศวาส? รู้ตัวไว้ด้วยว่าคุณน่ะจูบไม่เป็นสับปะรด”

คนถูกว่าจูบไม่เป็นสับปะรดน้ำตาไหลพรั่งพรูด้วยความเจ็บใจ จนเผลอเงื้อมือเรียวขึ้นอีกครั้งอย่างลืมตัว

“ถึงคุณอยากจะตบผม แต่ผมคงไม่นึกอยากจะจูบคุณอีกหรอกครับคุณบุษบามินตรา”

“คุณ...มันเป็นพวกรังแกผู้หญิง”

“แล้วคุณคิดว่าหน้าผมมีไว้ให้ตบเล่นๆ หรือไงครับ คุณตบผมได้ผมก็จูบคุณได้เหมือนกัน และรู้เอาไว้เถอะ ว่าคุณเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมจูบแล้วไม่ได้เกิดอารมณ์พิศวาสอะไรขึ้นมาเลยสักนิด” เทวินทร์ตอกกลับด้วยคำพูดเชือดเฉือนพอกัน แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าที่พูดออกไปไม่ได้เป็นความจริง

เจ้าของดวงหน้างดงามจ้องหน้าเขาอย่างขุ่นเคืองใจ น้ำตาพานหยุดไหลเอาดื้อๆ นึกอยากจะตะกุยหน้าขาวๆ นั่นให้เป็นรอยนัก

ผู้ชายอะไรปากเสียแถมยังหลงตัวเอง!