พิศวาสทาสซาตาน

เท้าเล็กนำพาร่างสมส่วนมาหยุดยืนริมระเบียง มือของเธอประสานกันและยกขึ้นระดับอก หลับตาภาวนาขอพรกับเทพวอร์ค แต่แทนที่เธอจะนึกถึงเทพเจ้าแห่งความสุขสมหวัง เกตุกัญญากลับนึกถึง
ปีศาจเดฟ...
“คุณ...” และเมื่อลืมตาขึ้นมา คนที่เธอนึกถึงก็มาอยู่ตรงหน้า เดฟลอยตัวอยู่เหนืออากาศ เกตุกัญญาตกใจไม่น้อยเพราะระยะเวลาที่หลับตาขอพรนั้น เพียงไม่กี่วินาที และช่วงไม่กี่วินาทีนั้น เดฟก็ปรากฏกายตรงหน้า
เดฟคือปีศาจจริงๆ
“คุณเปลี่ยนใจแล้วใช่ไหมเกรซ” เดฟเอ่ยถามอย่างรู้ใจ
“ค่ะ” เกตุกัญญาตอบ “คุณจะทำให้พรของเกรซเป็นจริงได้แน่นะคะ”
เธอถามย้ำราวกับว่าต้องการความมั่นใจ เพราะสิ่งที่สูญเสียไป ไปแล้วไปลับไม่กลับมา แล้วมันต้องคุ้มกับการที่ต้องสูญเสียไป
“แน่สิ ผมไม่โกหกคุณหรอก”
“คุณทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่ขอพรในเรื่องความรักหรือเปล่าคะ”
เธอเริ่มสงสัย เดฟเสนอข้อแลกเปลี่ยนนี้มา มันทำให้เกตุกัญญาคิดว่า เขาต้องทำกับหญิงสาวรายอื่น ที่ต้องยอมพลีกายให้ปีศาจเพื่อให้ตนเองได้สมหวังกับความรัก
เดฟส่ายหน้าช้าๆ และคลี่ยิ้ม “ไม่ ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใคร คุณเป็นคนแรกและจะเป็นคนสุดท้ายในชีวิตของปีศาจอย่างผม”
หัวใจของเกตุกัญญาเต้นถี่แรงและพองโตกับประโยคคำพูดของปีศาจ
คุณเป็นคนแรกและจะเป็นคนสุดท้าย