แผนล่วงบ่วงซาตาน

“รดาไม่รู้จะติดต่อกับคุณคีย์ยังไง?..ก็เลยออกไปโดยพลการ..แล้วทำไมข้าวของถึงกระจัดกระจายอย่างนี้ล่ะคะ?” ลำแขนหนารั้งร่างบางเข้าหาตัวเขา ก่อนจะรัดร่างบางไว้แนบอก
“ก็เป็นเพราะรดาไง..ฉันกลับมาไม่เห็นใครเลยหงุดหงิดก็เลยไปลงที่ข้าวของพวกนี้ เวลาฉันอารมณ์ไม่ดีมักขาดสติเสมอ”
ชายหนุ่มพูดเหมือนเตือนสติให้เธอรู้ว่า อย่าขัดใจเขาหรือทำให้เขาหงุดหงิด ไม่เช่นนั้นเธอจะเป็นเหมือนของใช้พวกนี้ ที่แตกหักอย่างไม่มีชิ้นดี
“รดาขอโทษค่ะ”
เธอก้มหน้างุดตอบ เมื่อปลายจมูกของเขาเริ่มสูดดมไปตามผิวเนื้อบริเวณหัวไหล่ ของเธอ ขึ้นสูงไปตามลำคอและหยุดสูดดมความหอมที่แก้มเนียนสีชมพูเข้มอย่างหนักหน่วง
“เธอต้องถูกทำโทษ..รดาข้อหาที่ทำให้ฉันหงุดหงิด”
เสียงของเขาห้าวพร่า แทะเล็มไปตามผิวแก้มมาที่เรียวปาก กัดเบาๆ ที่กลีบปากนุ่มด้านล่าง ส่งผลให้หญิงสาวถึงกับสั่นสะท้านและหนาวเหน็บ
“ฉันอยากอาบน้ำ..และบทลงโทษของเธอจะเกิดขึ้นที่นั่น”
ดวงตาหวานสวยเบิกโพรงเมื่อได้ยินคำพูดของเขา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาจะลงโทษเธอด้วยวิธีไหน ไม่ทันที่หญิงสาวจะคัดค้านร่างบางถูกช้อนอุ้มด้วยลำแขนหนา ก้าวเดินอย่างรีบเร่งไปที่ห้องนอน เดินผ่านเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อเริ่มบทลงโทษที่เร่าร้อน