ปารีสพิศวาสหวาม

‘ด้วยมนตร์เสน่หาแห่งแอมเบอกริส บวกกับลีลาสวาทของผู้ชายที่ผ่านสนามรักอันเจนจัดนับครั้งไม่ถ้วน มีหรือที่สาวน้อยจะต้านทานเสน่หาแห่งมนตร์กามานั้นได้’
เขาปั้นดินให้เป็นดาว สุกสกาวอยู่บนฟากฟ้า แล้วเขาก็ดึงเธอลงมาสู่อ้อมกอดอันเร่าร้อน ในกรงพิศวาสของเขา แต่เธอไม่ต้องการเป็นทาสเสน่หาของผู้ชายคนนี้
ผู้ชายที่วันๆ มีแต่ผู้หญิงดาหน้ามาให้เลือก ผู้ชายที่ร่ำรวยล้นฟ้า และอยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูงที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะเดินเฉียดเข้าไปใกล้ รู้ความจริงอย่างนี้แล้ว จะให้เธอรู้สึกอะไรกับเขาได้อีก
“ผมอยากจะรู้จริงๆ อริส ว่าคุณจะไม่รู้สึกอะไรกับผมเลย” วงแขนแกร่งกอดกระชับร่างบางให้แนบชิด แต่อลิชชาก็พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของเขา ‘อ้อมกอดของอสูรร้ายในครามของเทพบุตรนักรัก’