ทาสสวาทอสูร

“กรง” ของเขาจะกักขังเธอไว้ชั่วชีวิต

“ระหว่างที่อยู่ที่นี่ฉันจะจ่ายเงินเดือนให้เธอ อยากได้เท่าไร เรียกมาได้ตามสบาย”

นิษฐาทำหน้างงเล็กน้อย แล้วเผลอกัดริมฝีปากอย่างขบคิด ทว่าการกระทำของเธอช่างดูยั่วยวน ชวนให้คนที่มองจ้องอยู่นั้นถึงกับลอบกลืนน้ำลาย เพราะริมฝีปากสีสวยราวกับลูกกวาดของนิษฐาช่างเย้ายวนใจชายเหลือเกิน

“นิษขอเดือนละสามหมื่นค่ะ”

เธอเรียกค่าตอบแทนเท่ากับเงินเดือนสูงลิ่วที่ได้จากพัทธวนันท์กรุ๊ป ในเมื่อชายหนุ่มเสนอมาก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธ อย่างน้อยก็ดีกว่าปล่อยให้เขาเชยชมฟรีๆ โดยที่ไม่ได้อะไรเลย ดวงตาคู่งามช้อนขึ้นมองสบประสานดวงตาคมกริบเพื่อดูปฏิกิริยาของคนที่เป็นเหมือนนายจ้าง ทำให้ใบหน้าเรียวสวยแดงเรื่อขึ้นยิ่งกว่าเดิม ในบางครานัยน์ตาสีน้ำตาลของเขาช่างมีเสน่ห์ดึงดูดให้ถลำลึก แต่บางคราก็เข้มลึกจนน่าเกรงกลัว

“ละ…แล้วก็ถ้านอน…”

นิษฐาหน้าร้อนเมื่อคิดถึงการนอนที่ไม่ใช่การนอนแบบปกติทั่วไป แต่กระดากอายเกินกว่าจะพูด และคิดว่าเขาคงเข้าใจความหมายดีอยู่แล้ว เนื่องจากพ่อเลี้ยงปรานต์บอกว่าหน้าที่ของเธอคืออยู่บนเตียงเท่านั้น แม้ไร้เดียงสาแต่นิษฐาก็รับรู้ในสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการจะสื่อ

“คิดครั้งละหมื่น ถ้าเหมาทั้งคืนคิดห้าหมื่นค่ะ”

หญิงสาวกลั้นใจพูดออกไป ก่อนความร้อนรุ่มจะพวยพุ่งขึ้นสู่สองแก้มจนร้อนซู่ ไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้จะต้องมายื่นค่าตัวของตัวเองให้ผู้ชายในฐานะเมียเก็บของเขา

“ฉลาดดีนี่” พ่อเลี้ยงหนุ่มประตุกยิ้มกับจำนวนเงินและเงื่อนไขที่นิษฐาเอ่ยมา 

“ถ้าคุณปรานต์คิดว่ามากไป จะลดลงก็ได้นะคะ” แม้เป็นฝ่ายถูกให้เรียกร้องเอง กระนั้นนิษฐาก็ยังมีความรู้สึกเกรงใจ

“มากกว่านี้ฉันก็จ่ายได้”