บุปผาอวี้หลัน[สวรรค์โปรยมาถามข้าก่อนไหม]

“ถ้าวางยาสลบหยกอีกที ระวังว่าคฤหาสน์สกุลติงจะกลายเป็นแค่อดีตนะคะ”

คุณชายติงฟังแล้วหัวเราะคำหนึ่งอย่างเบิกบานใจ สวมกอดแม่นางหลินไว้แนบแน่น ความอบอุ่นเช่นนี้ต่างฝ่ายต่างไม่พบพานมานานนับปี รู้ดีว่าความรู้สึกนี้หาได้จากผู้ใด และไม่อาจหาได้จากผู้อื่นแล้ว

“ฮูหยินไม่ต้องห่วง ท่านเผาหลังหนึ่งข้าก็สร้างใหม่ได้หลังหนึ่ง เพียงแต่ยาสลบคราวหน้าอาจได้หลินเอ๋อร์น้อยมาวิ่งเล่นเป็นเพื่อนท่านด้วยอีกคนหนึ่ง”

กล่าวแทะโลมหน้าซื่อ มือเกลี่ยปอยเส้นผมที่หลุดจากมวยผมของหยกขึ้นทัดใบหู เพียงแต่สัมผัสกลับลูบไล้แผ่วเบาชวนให้หนาว ๆ ร้อน ๆ

หยกอ้าปากค้างกับประโยคสัพยอกอุกอาจ หน้าขึ้นสี ตีมือของอีกฝ่ายดังเผียะ รู้สึกอยากเป็นลมขึ้นมา

“คนทะลึ่ง! ”

“ฮูหยินชมเกินไปแล้ว”

พี่ชายท่านนี้ร้ายกาจเหลือเกิน หลินเอ๋อร์ไม่แต่งได้ไหม!


----------------

เมื่อสาวน้อยสวยใสไร้เดียงสา
เจ้าของเกรด GPA 1.9 ถ้วนๆ
ผู้ชื่นชอบการดูหงส์เหนือมังกรกับการอ่านการ์ตูน
ต้องหลงยุคไปพบกับคุณชายใหญ่สกุลติงเจ้าของร้านอุปกรณ์วิเศษแห่งจักรวรรดิเฟย
ผู้ชื่นชอบเงินตราและเบื่อหน้าสตรี
ความวุ่นวายจึงบังเกิด!

--
นิยายโรแมนติกคอเมดี้ธีมจีนโบราณ
ที่จะทำให้คุณหัวเราะและเผลอตกหลุมรักน้องหยกโดยไม่ทันรู้ตัว!
--
ปัญหาหลักๆ ของติงหย่งเจิ้งนั้นก็คือ
เขาต้องการแต่เงิน ไม่ต้องการสตรี
ยิ่งเป็นหญิงเกือบแก่ไร้หัวนอนปลายเท้า
สวมชุดประหลาดไร้ยางอายนั่นยิ่งแล้วใหญ่
เขาสงสัยนักว่าเนื้อผ้าสากระคายจับจีบแปลกตา
อีกทั้งเปิดเผยเกินควรเช่นนั้นนางใส่เข้าไปได้อย่างไรกัน!

ส่วนปัญหาหลักหนึ่งเดียวของหยกนั้นก็คือ
ที่นี่ไม่มีทีวีให้ดู!