พระชายาแหวกขนบ

เพราะมารดาถูกใส่ความจนต้องโทษประหาร องค์ชายจ้าวจิ่ว จึงถูกฮ่องเต้ขับไล่ให้มารักษาด่านหัวเมืองตั้งแต่เยาว์วัย ตลอดสิบปีที่ผ่านมาท่ามกลางสงครามและศัตรูรอบด้าน เขาก็ยังไม่วายถูกลากไปพัวพันกับการแก่งแย่งชิงบัลลังก์ จนทำให้ต้องแต่งงานกับบุตรสาวสุดที่รักของเจ้าเมืองที่เขาแสนจะชิงชัง

จางเฟยอี้ ต้องสวมรอยเป็นเจ้าสาวถูกส่งตัวมาอยู่ค่ายทหาร ไหนเลยจะทนทุกข์ได้ตามที่ใครๆ คาดเดา แต่ต่อให้ถูกโขกสับใช้งานไม่ต่างจากทหารรับใช้ นางก็กินอิ่มนอนหลับ ทั้งยังหาลำไพ่พิเศษจากการนำสามีมาเป็นหัวข้อในการพนัน แล้วแทนที่เขาจะกำราบนางให้อยู่หมัด กลับเป็นฝ่ายอ่อนข้ออยู่ร่ำไป จะดุก็ไม่ดี จะตีก็ไม่ได้ หนักเข้าไม่พอใจอะไรนางก็วิ่งหนี กลายเป็นเขาที่ต้องคอยวิ่งไล่ตาม

เช่นนี้องค์ชายที่ใครๆ ว่าโหดเหี้ยมจะแก้ปัญหารักอย่างไร ถ้าไม่ใช่ลากลิงป่าที่ขโมยหัวใจของเขากลับมาเป็นพระชายาอย่างจริงจังเสียที!
“หากเจ้ากล้าหนี อย่าหาว่าข้าใจร้าย”
จ้าวจิ่วตะโกนก้องด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่พระชายาที่มีพฤติกรรมดุจลิงพร้อมหนีหายเข้าป่าของเขายังกล้าหันมาท้าทาย
“ถ้าท่านมีปัญญา ก็มาหักขาสุนัขของข้าเลย”
“หนีได้หนีไป ข้าจะยึดร้านเหล้าของเจ้า และจะจับตัวพ่อเจ้าไว้เป็นตัวประกันด้วย”
มันได้ผลไม่ต่างจากการกระตุกโซ่ที่ล่ามลิงเอาไว้ จางเฟยอี้หยุดหนี เดินหน้าง้ำกลับมาหา แล้วตั้งต้นทวงบุญคุณจากจ้าวจิ่ว
“ข้าอุตส่าห์แกล้งตายช่วยไม่ให้ท่านต้องลำบาก แทนที่จะขอบคุณ ยังจะมาสร้างความเดือดร้อนให้ข้าอีกหรือ”
“แกล้งตาย! สมองลิงเช่นเจ้าคิดได้แค่นี้เองหรือ”