แม่สื่อมาเฟีย

เพราะเขาโสดจนน่าสงสาร เพื่อนสนิทจึงถือวิสาสะสมัครบริการจัดหาคู่ให้กับมหาเศรษฐีหนุ่ม อลัน แมคคาเวล วินเซนฟอร์ด
มันคือแผนการอันแยบยลของเพื่อนรักจอมวายร้าย มุ่งหมายให้มนุษย์หินอย่างอลัน ได้ทำความรู้จักกับสาวน้อยน่ารัก เจ้าของรอยยิ้มสดใส เผื่อว่าหุ่นยนต์ในร่างมนุษย์จะสะกดคำว่า ‘รัก’ เป็นเสียที
ปานนางฟ้า อัศวดิลก รับหน้าที่แม่สื่อ หมายชักพาบุพเพสันนิวาสไปหาอลัน แต่เหตุไฉน สื่อไปสื่อมา บุพเพสันนิวาสถึงได้เลี้ยวผิดทางพุ่งตรงมาหาเธอกันเล่า!
“ไม่ได้จูบเธอแล้วมันจะลงแดง”
อลันโน้มใบหน้าเข้าไปหา จูบขมับบอบบางแผ่วเบา มือเขาเคลื่อนไหวอยู่กับหัวไหล่กลมกลึงแล้วก็กระซิบบอกบางอย่างกับเธอ
“พี่อลัน”
“สงสัยเธอเป็นสารเสพติด”
หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปากเขา หญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปหาเขา เธอจุ๊บเขาเบาๆ ที่แก้มแล้วก็รีบดึงใบหน้าของตัวเองออกห่างและยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ
“เท่านี้ก่อนนะคะ”
“เธอพูดอะไร ไม่ได้ยินเลย”
“พี่เป็นคนร้ายกาจมากรู้ตัวไหมคะ”
“ไม่เคยรู้ตัวเลย กระทั่งเธอบอกเมื่อสักครู่”
ปานนางฟ้าหันไปมองเขาเต็มสองตาอีกครั้ง อลันน่ะเหรอไม่รู้ว่าตัวเองร้ายกาจ คำพูดของเขาเป็นแค่การหยอกล้อเท่านั้น หญิงสาวอ่านมันออกจากสายตาของเขา
“พี่ช่างใสซื่อจังเลยนะคะ”
ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเพราะการตอบโต้ของเธอ เป็นเสียงหัวเราะแรกที่เธอเห็นจากอลัน ปานนางฟ้าก็เลยเผลอตัวจ้องเขาตาโต
“พี่กำลังหัวเราะ”
ชายหนุ่มโน้มตัวเข้าไปหาเธอ เขาจับคางเธอสั่นเบาๆ เหมือนเขาเอ็นดูเธอมาก แล้วก็จ้องเธอด้วยสายตาอบอุ่น
“เพราะเธอไง เธอทำให้พี่มีอารมณ์ขัน”