สันตะวา

80.00 บาท

ราคาปกติ 400.00 บาท

จำนวนชิ้น	ส่วนลดต่อชิ้น	ราคาสุทธิต่อชิ้น
{{(typeof focus_pdata.price_list[idx+1] == 'undefined')?('≥ '+price_row.min_quantity):((price_row.min_quantity < (focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1))?(price_row.min_quantity+' - '+(focus_pdata.price_list[idx+1].min_quantity - 1)):price_row.min_quantity)}}	{{number_format(((focus_pdata.price_old === null)?focus_pdata.price:focus_pdata.price_old) - price_row.price,2)}} บาท	{{number_format(price_row.price,2)}} บาท



คงเหลือ	ชิ้น
จำนวน (ชิ้น)	- +
ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า ซื้อเลย หยิบลงตะกร้า คุณมีสินค้าชิ้นนี้ในตะกร้า 0 ชิ้น
บัตรประชาชน บุ๊คแบ๊งค์ คุ้มครองโดย LnwPay

คุยกับร้านค้า	โทร 0969241665 phum-pit Add BookOnline
{{ size_chart_name }}
หมวดหมู่	ทำมือ, อื่นๆ
สภาพ	สินค้าใหม่
เพิ่มเติม
สภาพ	สินค้ามือสอง
เกรด
สถานะสินค้า
ระยะเวลาจัดเตรียมสินค้า
เข้าร่วมโปรโมชั่น


Share :

รายละเอียดสินค้า
วิธีการสั่งซื้อ
สินค้าที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียดสินค้า

ข้อมูล	น้ำหนัก บาร์โค้ด ลงสินค้า อัพเดทล่าสุด
รายละเอียดสินค้า	“ไม่ต้องร้อง” เสียงแหบเหมือนเป็ดเทศเพราะเจ้าตัวอายุสิบสามย่างสิบสี่ เป็นวัยที่เข้าสู่การเปลี่ยนแปลงจากเด็กชายเป็นเด็กหนุ่มดังขึ้น ‘พี่โป’ ทรุดตัวลงนั่งยองๆหน้าเด็กหญิง มือดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงนักเรียนมาเช็ดแก้ม เช็ดน้ำตา แล้วก็กดที่จมูกให้อีกฝ่ายสั่งน้ำมูกดังพรึ่ดอย่างรวดเร็วแต่ก็เบามือมาก เป็นกริยาที่ทำอย่างคุ้นเคย เหมือนทำมาแล้วเป็นร้อยๆครั้ง “พี่โป หนูวาไม่ได้เป็นเด็กปากเจ็บ ไม่ด่าคนอื่นแล้วก็ไม่ได้ขี้ฟ้องนะ โอ๊ตบอกว่าหนูวาขี้ฟ้อง หนูวาไม่ได้ขี้ฟ้องสักหน่อย ”คนไม่ขี้ฟ้องบอกเสียงเครือ ชี้นิ้วไปยังเด็กชายที่กำลังลุกยืนปัดกางเกงนักเรียนอยู่ “อือ... หนูวาไม่ได้ขี้ฟ้อง” คนโตกว่าพยักหน้ารับ หันไปมองเด็กชายที่ชื่อโอ๊ตเงียบๆ ดวงตาของเด็กชายวัยสิบสี่ค่อนข้างกลมโต ยิ่งเจ้าตัวเป็นคนผอม หน้าเรียวเล็กก็ยิ่งทำให้ดวงตาสีเข้มดูโตใหญ่ยิ่งขึ้น คนโดนจ้องกะพริบตาปริบ นึกกลัวขึ้นมา ใครจะไปรู้ว่ายายผมเปียมีพี่ชายโตขนาดนี้ล่ะ! แถมพี่ชายก็ดันโผล่มาเห็นตอนน้องโดนแกล้งด้วย เพื่อนในกลุ่มที่รุมล้อเลียนเด็กใหม่พากันเงียบกริบ พวกเขามองพี่ผู้ชายที่ถึงจะดูผอมเก้งก้าง แต่ก็ตัวสูงกว่า แรงเยอะกว่าและโตกว่าตัวเองตั้งเยอะ ถ้าอีกฝ่ายโมโหแล้วตีกลับขึ้นมาล่ะ ต่อให้ขนมของโอ๊ตอร่อยแค่ไหน แต่ไม่คุ้มกับโดนตีกลับบ้านหรอก เด็กลูกสมุนหน้าเสีย เกาะกลุ่มกันยืนเงียบๆ “เจ็บไหม” เด็กชายในชุดนักเรียนมัธยมต้นถาม เขาช่วยเหนี่ยวแขนเด็กหญิงให้ลุกยืน มือปัดฝุ่นตามกระโปรงนักเรียนสีน้ำเงินให้ หยิบเศษหญ้าออกจากถุงเท้า ขมวดคิ้วเมื่อเห็นรอยแดงๆตรงขาของน้อง คราวนี้หันไปจ้องเด็กหัวโจกนักเลงอีกรอบ คิ้วผูกปมอย่างโมโหขึ้นมารำไร
เงื่อนไขอื่นๆ
Tags	ลงท้ายที่ผูกพัน ณัฐณรา