อาชาพนาลี

“ป้าว่าอาชาควรจะเปิดโอกาสให้ตัวเองบ้าง การที่อาชาจะมีสเปกของผู้หญิง ป้าก็เข้าใจ แต่ว่าคนเราจะอยู่ด้วยกันได้ ไม่ใช่แค่เพราะรูปร่างหน้าตาหรือภายนอกเท่านั้น สังขารมันไม่เที่ยงนะลูก ลองดูคนที่ข้างใน บางทีอาชาอาจจะเจอคนที่ใช่หลังจากการคุยกันไปสักพักก็ได้นะป้าว่า”

คนเป็นหลานส่ายหน้า ตอบด้วยเสียงเคร่งขรึม

“ที่พูดว่าใช่หรือไม่ใช่ ผมไม่ได้หมายถึงรูปลักษณ์ภายนอกหรอกครับ”

ชายหนุ่มยกมือขึ้นแตะอกข้างซ้ายของตัวเอง

“ผมหมายถึงตรงนี้ ผมรู้ว่าใช่หรือไม่ใช่ได้จากหัวใจของผมเอง”

“เอ่อ” คุณอิ่มไม่แน่ใจว่าฟังผิดไปหรือไม่ “หมายความว่าอะไรน่ะลูก”

“คุณป้าครับ”

ชายหนุ่มจ้องตาผู้ใหญ่ที่เขาเคารพรักเพื่อแสดงให้ท่านเห็นว่าเขาไม่ได้พูดเล่น ๆ

“ผมรู้ว่าที่ผมพูดฟังดูเพ้อฝัน ไม่เข้ากับยุคสมัย แต่ผมบอกคุณป้าได้เต็มปากว่าบนโลกนี้มีผู้หญิงคนเดียวเท่านั้นที่เกิดมาเพื่อผม ถึงแม้ว่าเวลานี้เราจะยังไม่ได้พบกันและไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน แต่ผมก็รักเธอหมดหัวใจ ผมรู้ดีว่าสักวันหนึ่งเราจะได้พบกันและได้อยู่ด้วยกัน”

“เดี๋ยวก่อนนะลูก!”

คุณอิ่มตกใจกับความหนักแน่นของหลานชาย ยามเมื่อสายตาของเขาเป็นเช่นนี้ มันหมายความว่าทุกสิ่งจะต้องเป็นไปตามที่เขาต้องการ

หรือถ้าหากว่าไม่เป็นไปตามนั้น อาชาก็จะ ‘ทำทุกอย่าง’ เพื่อให้มันเป็นไปได้!

ถ้าหากว่าเป็นเรื่องงานก็แล้วไปเถอะ ท่านเห็นด้วยว่าอุปสรรคและปัญหามีไว้ให้แก้ไข แต่นี่อะไร วิธีการแบบนี้ใช้ได้กับการจัดการกับความสัมพันธ์ได้ที่ไหน

ยิ่งเป็นเรื่องหัวใจด้วยแล้ว...

“นี่อาชาจะไม่ถามความเห็นของฝ่ายหญิงเลยหรือ บางทีผู้หญิงที่อาชาชอบตั้งแต่แรกพบอาจจะไม่คิดแบบเดียวกันกับอาชาก็ได้ แบบนั้นจะกลายเป็นว่าอาชาคิดเข้าข้างตัวเองไปฝ่ายเดียว แล้วก็ทำให้คนอื่นลำบากใจได้นะ”

“ไม่จำเป็นต้องถามหรอกครับคุณป้า”

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะย้ำด้วยเสียงหนักแน่น

“เธอเกิดมาเพื่อผมคนเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นเมื่อผมได้พบเธอ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หลังจากที่ผมต้องรอเธอมานานแสนนาน ผมไม่มีวันปล่อยผู้หญิงคนนี้ให้หลุดมือไปได้หรอกครับ”