ตราบาปเพลิงอสูร

“ปล่อยฉันเถอะนะ” เธอวอนขอด้วยหยาดน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอ
หัวใจของโจรเถื่อนกระตุกวูบ เหตุใดเธอถึงร้องไห้ เหตุใดเธอถึงเสียใจที่เขาใกล้ชิดสนิทสนม นิ้วเรียวหนาค่อยๆ เกลี่ยไล้ไล่หยาดน้ำตาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะโน้มใบหน้าคมๆ ก้มลงมาจูบซับน้ำตาใสๆ
ความอ่อนโยนซึมซาบสู่หัวใจของเกศน์สลิลจนเธอไม่อาจห้ามปราม เธอรู้สึกประหลาดเสมอเมื่อใกล้ชิดเขา และหัวใจก็เต้นกระหน่ำรุนแรงทุกครั้งที่โจรเถื่อนเข้าถึงเนื้อถึงตัว มันวาบหวามหวิวไหวจวนเจียนจะอ่อนแรง เธออยากเอ่ยห้ามแต่ริมฝีปากบางกลับเอื้อนเอ่ยออกมาไม่ได้แม้แต่คำเดียว
ริมฝีปากร้อนชื้นค่อยๆ จูบเปลือกตาบางทั้งสองข้าง ก่อนจะระเรื่อยลงมาจูบปลายจมูกเชิดรั้น แตะไล้เรียวปากอวบอิ่มแผ่วเบาเนิ่นนานและอ่อนหวาน หญิงสาวหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ความอ่อนโยนชอนไชเข้าสำรวจโพรงปากตักตวงเอาความหอมหวานที่ละมุนละไมจนเกินห้ามใจ
“นะ..นายอย่า” คนโดนจูบทักทวงเบาๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนี เธอทำใจเป็นนางกากีสองสามีไม่ได้