เล่ห์รักกลหัวใจ

จูบนี้ราคาสักเท่าไหร่?” ภูมินทร์เอ่ยถามพร้อมกับหยิบเงินสดแบ๊งค์พันนับสิบใบในกระเป๋าออกมายัดเยียดใส่มือชลธิชา มือหนึ่งก็ดกลิฟท์ให้เลื่อนลงมายังชั้นจีตามปรกติ ชลธิชายังตกใจกับสิ่งที่ผู้ชายเลวๆคนนี้ทำจึงได้แต่ยืนนิ่ง ท่าทางของชลธิชาทำให้ภูมินทร์ยิ้มเยาะ เมื่อประตูลิฟท์เปิดออก ภูมินทร์ก้าวออกมาจากลิฟท์ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ทำให้ชลธิชาตัวชา เท้าทั้งสองข้างแข็งไปหมด แทบจะไม่มีแรงแม้จะเดินต่อแต่คนอย่างเธอก็มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ให้ผู้ชายคนนี้มาดูถูกได้ง่ายๆ
“ผู้หญิงอย่างเธอมันก็แค่นี้ ทำเป็นเล่นตัวแต่สุดท้ายก็ซื้อได้ด้วยเงิน” ภูมินทร์เอ่ยคำที่ทำให้ชลธิชาอยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆ แต่น้ำตาของเธอมันก็มีค่ามากพอที่จะไม่หลั่งให้ผู้ชายหน้าตัวเมียเห็นแก่ตัวแบบนี้
“ผู้ชายอย่างนายมันก็แค่หน้าตัวเมีย เสียแรงที่แม่นายอุตส่าห์อุ้มท้องให้นายเกิดมาเสวยสุขบนโลกนี้ ถ้าแม่นายรู้ว่าลูกที่เกิดมาสารเลวแค่ไหน ท่านคงมีความสุขน่าดู” คำพูดของชลธิชาทำให้ภูมินทร์โกรธเธอขึ้นมาบ้าง ใบหน้าบึ้งตึงรีบหันกลับมามองชลธิชาแทบจะทันทีพร้อมประสานสายตากับคนที่อยู่ในลิฟท์ ซึ่งชลธิชาก็กล้าหาญพอที่จะไม่หลบแถมยังส่งยิ้มให้เขาด้วยซ้ำไป ก่อนที่เธอจะเดินออกจากลิฟท์
“เอาเงินสกปรก โสโครกของนายไปฉันไม่ต้องการ จูบของนายมันก็แสนห่วยไม่ทำให้ฉันรู้สึกอะไรสักนิด ฉันจะคิดว่าทำบุญให้ทานคนยากไร้ไปแล้วกัน” พูดแค่นั้นชลธิชาก็เดินกลับออกไปยังหน้าบริษัทท่วงท่าดั่งนางพญาที่พร้อมเผชิญหน้ากับทุกอย่าง
คนที่หัวเสียกับคำพูดเผ็ดร้อนตอนนี้กลับเป็นภูมินทร์เสียเอง เขายกมือขึ้นลูบบริเวณริมฝีปากหยักได้รูปมองร่างกายเย้ายวนตรงหน้าไม่วางตา ชักติดใจรสจูบหวานๆ น่าลองลิ้มชิมรสอีกว่าจะยังหวานอยู่หรือกลายเป็นอย่างอื่น อยากลองคั่วเธอดูสักครั้งถ้าได้นอนด้วยเธอจะยังกล้าปากดีอยู่แบบนี้อีกหรือเปล่า?