มนตรามายาลวง

“อย่าเดินหนีผมนะวิรตี ไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับผมมาก่อน”
“ก็หัดไว้สิคะ เพราะฉันก็เป็นแบบนี้แหละ”
“ผมบอกให้หยุด”
“ปล่อยนะ คุณขยะแขยงฉันไม่ใช่หรือไง อย่าทำให้ตัวเองแปดเปื้อนเพราะแม่ม่ายต้อยต่ำอย่างฉันเลย” หญิงสาวดิ้นรน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้าน
“ถ้าปล่อย คุณก็เดินหนีผมอีก ต่อไปนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆหรอก”
“หมายความว่ายังไง”
“คุณมันกระดังงาลนไฟชัดๆ วิรตี”
หญิงสาวเงยหน้ามองตามเสียงทุ้มแหบพร่าเซ็กซี่ ชวนให้ใจวาบหวิวอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนสบตาเข้ากับดวงตาคม ไล่ลงมาจมูกโด่งสัน ริมฝีปากบางเฉียบ เธอพูดอะไรไม่ออก รู้สึกเหมือนริมฝีปากนั้นขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง...